Wywiad z pacjentem

Decydujące znaczenie dla dalszego przebiegu terapii ma pierwsza rozmowa pacjenta z seksuologiem. Pacjent na podstawie wrażeń z tego spotkania wyrabia sobie zdanie o leczącym go terapeucie, jego zainteresowaniu problemami pacjenta, jego kompetencjach, życzliwości oraz merytorycznym przygotowaniu do pracy. Barwa głosu terapeuty, jego sposób mówienia i prowadzenia rozmowy, charakter zadawanych pytań są to te czynniki, które mają zasadniczy wpływ na nawiązanie kontaktu słownego z pacjentem. Wielu pacjentów czuje się podczas wizyty nieporadnie i ma trudności w werbalizowaniu swojego problemu, co sprawia, że kontakt słowny bywa lakoniczny. Pomocą w takiej sytuacji służą pytania zadawane przez terapeutę. Ważne jest jednak to, żeby język ten nie był przeładowany terminologią medyczną, czy psychologiczną. Używanie terminów naukowych w rozmowie z pacjentem jest często wyrazem lęku i niepewności samego terapeuty. Im jest on bardziej zagubiony w procesie diagnozy i terapii, im mniej wie na temat przyczyn danego zaburzenia i sposobów leczenia, tym często ma większą tendencję do kreowania siebie jako osoby kompetentnej. Stąd też z jednej strony już podczas samego przedstawienia się używa stopnia naukowego przed własnym nazwiskiem, a jego rozmowa z pacjentem przeładowana jest obco brzmiącą, często łacińską lub angielską terminologią. Powoduje to oczywiście wzrost zagubienia samego pacjenta i tendencje do wycofywania się z rozmowy.