Cnotliwe czasy

Królowa Wiktoria (1837-1901) panowała w Anglii w drugiej połowie XIX wieku. Jej rządy przeszły do historii jako czasy obyczajowej hipokryzji, a wiktorianizm to termin, który na stałe wszedł do słownika seksuologicznego.

Obyczajowość tamtych czasów charakteryzowała się rygoryzmem seksualnym, który dotyczył ciała i seksualności. Panoszyła się cenzura obyczajowa, a seks traktowano jako tabu, które obejmowało również sztukę. Damy ubierały się tak, aby przykryć strojem niemal całe ciało. Odmawiano im prawa do manifestowania potrzeb i oczekiwań seksualnych, a te spośród nich, które przeżywały w czasie współżycia orgazm wysyłano do doktorów na leczenie. Dżentelmeni współżyli ze swoimi żonami wyłącznie w celach prokreacji, często kilka razy w życiu, a potrzeby seksualne zaspokajali w czasie kontaktów seksualnych z prostytutkami. Wiktorianizm był przyczyną wielu zaburzeń psychicznych i seksualnych. Dotyczyło to głównie kobiet, które cierpiały na zahamowania seksualne, histerię, oziębłość, anorgazmię, pochwicę i masochizm. Duch królowej Wiktorii krąży zresztą po wyspach brytyjskich do dziś. Anglia jest jedynym krajem Unii Europejskiej, gdzie nie można oficjalnie kupić wydawnictw i filmów pornograficznych przedstawiających stosunek seksualny między mężczyzną a kobietą. Podobnie jest zresztą z kontaktami analnymi i oralnymi, a widok męskich genitalii wciąż rozpala emocje wśród obyczajowych cenzorów.