Gumowy pierścień

Prototyp takiego urządzenia został opatentowany w USA na początku XX wieku przez Otto Lederera. Początkowo nie wzbudził jednak zainteresowania i dopiero publikacja w naukowym piśmiennictwie w roku 1986 pozwoliła na nowo odkryć zalety pompy próżniowej. Tylko w roku 1991 w Stanach Zjednoczonych metodę tą stosowało 40 tys. pacjentów. Aparaty próżniowe są to tulejki z tworzywa sztucznego lub szkła. Do tulejki takiej zostaje przez pacjenta wprowadzony członek, a następnie za pomocą pompki ręcznej lub z napędem elektrycznym zostaje wytworzona próżnia dzięki czemu następuje napływ krwi do członka i erekcja.  Po usunięciu pompki i zaciśnięciu gumowego pierścienia u nasady członka powstaje mechaniczna przeszkoda, która utrudnia odpływ krwi i umożliwia zachowanie erekcji przez kilkadziesiąt minut. Możliwe jest dzięki temu odbycie stosunku. Po kontakcie seksualnym pierścień usuwa się w celu przywrócenia krążenia. Aparaty te są obecnie powszechnie stosowane w leczeniu zaburzeń erekcyjnych. Wynika to między innymi z prostoty działania samego aparatu oraz powszechnego zadowolenia samych pacjentów. Z badań katamnestycznych wynika, że 90-98% pacjentów pozytywnie ocenia zastosowanie tego rodzaju urządzenia.

 

 

Ślósarz, W. Seksuologiczny gabinet zdrowia. Gumowy pierścień. Gazeta Wrocławska, 12-13.7.2003, s.2', '2003-07-12'