Jedna z rzadziej spotykanych wrodzonych wad rozwojowych polega na niedorozwoju długości członka. U dojrzałego mężczyzny w tym przypadku penis najczęściej osiąga wymiary między 2 a 4 cm. Przyczyny powstawania tego zaburzenia są wieloczynnikowe.
Najczęściej wymienia się zaburzenia w wydzielaniu hormonów androgennych w płodowej fazie rozwoju, niedorozwój ciał jamistych, jąder, różnorodne zaburzenia hormonalne, wady powstałe na podłożu genetycznym (np. zespół 46 XX, 47 XXY), czy patologiczną otyłość. W zdecydowanej większości przypadków popęd seksualny jest ukierunkowany heteroseksualnie. W okresie dojrzewania niemal 70% chłopców, u których stwierdzono tą wadę rozwojową masturbuje się. W dorosłym życiu część mężczyzn ujawnia apatię seksualną o podłoży hormonalnym. Inni natomiast świadomie rezygnują z życia seksualnego. Powody w tych przypadkach mają najczęściej charakter psychologiczny. Należą do nich: obniżona samoocena, poczucie niskiej wartości oraz kompleksy. W przeszłości mężczyźni z mikropenisem musieli pogodzić się z tą wadą budowy narządu płciowego. Obecnie poziom wiedzy i umiejętności medycznych umożliwia im przywrócenie sprawności seksualnej. W wielu ośrodkach terapeutycznych stosuje się wczesne leczenie hormonalne, czy też zabiegi chirurgiczne. Dość powszechnie stosowaną metodą terapeutyczną jest protezowanie członka.
Ślósarz, W. Seksuologiczny gabinet zdrowia. Te wstydliwe centymetry. Gazeta Wrocławska, 28-29.6.2003, s.2', '2003-06-28',