Uległość dziecka

Ważnym zagadnieniem w genezie tego zjawiska są motywy skłaniające dziecko do poddawania się przemocy i uległości seksualnej wobec rówieśnika. Dość często diagnozuje się w takich przypadkach osiąganie przez ofiarę gratyfikacji pozaseksualnych. Najczęściej dochodzi do przemocy seksualnej między dzieckiem o wysokiej pozycji w grupie i dzieckiem słabym fizycznie i uległym. Dziecko słabsze odczuwa często w takich przypadkach zadowolenie, że kolega, czy koleżanka ważniejsza od niego w grupie, a często w ogóle najważniejsza, zwróciła na nie uwagę. Ofiara często czerpie satysfakcję z możliwości przebywania i kolegowania się z przywódcami i osobami znaczącymi. Bycie ofiarą paradoksalnie może zatem przyczynić się do wzrostu pozycji w grupie rówieśniczej. Zachowania takie są o tyle niebezpieczne, że przemoc seksualna może prowadzić w dorosłym życiu do rozwoju dysfunkcji seksualnych, czy parafilii (zboczeń). Z jednej strony przemoc może stać się w takich przypadkach trwałą formą preferencji seksualnych zarówno sprawcy, jak i ofiary. Później, w dorosłym życiu, najczęściej diagnozowanymi parafilami są w takich przypadkach tendencje sadystyczne u sprawców przemocy i masochistyczne u ofiar. Dla tych pierwszych seks na trwale wiąże się z agresją i dominacją, a dla drugich aktywność płciowa związana jest z bólem i upokorzeniem. Z drugiej strony niemożliwość zaspokojenia zarówno tendencji sadystycznych, jak i masochistycznych prowadzi do powstania dysfunkcji seksualnych. U mężczyzn najczęściej są to zaburzenia wzwodu członka i wytrysku nasienia, a u kobiet anorgazmia i oziębłość płciowa.

 

 

Ślósarz, W. Seksuologiczny gabinet zdrowia. Uległość dziecka. Gazeta Wrocławska, 6-7.9.2003, s.4', '2003-09-06',