Zespół sztokholmski jest zaburzeniem emocjonalnym, w którym pojawia się szczególna zależność emocjonalna między agresorem a ofiarą. Podczas powstawania i nawiązywania tego rodzaju relacji dochodzi często do bardzo dużych napięć psychicznych między jego uczestnikami, które w pewnych specyficznych warunkach mogą zaowocować pozytywnymi uczuciami.
W pracy seksuologa, czy psychologa sądowego można spotkać się z przypadkami kobiet, które zakochują się w swoich gwałcicielach. W konsekwencji tego w trakcie prokuratorskiego postępowania przygotowawczego zmieniają swoje zeznania, manipulują sytuacją, wycofują oskarżenia skierowane wcześniej pod adresem agresora, a w sytuacji, kiedy dochodzi do rozprawy sądowej bagatelizują całe zdarzenie, albo wręcz publicznie bronią swojego oprawcę. Zespół Sztokholmu, podobnie jak inne zaburzenia emocjonalne, w zdecydowany sposób przekracza granice patologii społecznej i obniża zdolność wypełniania ról społecznych, w tym roli seksualnej. W pewnych specyficznych sytuacjach dochodzi do powstania trwałego związku emocjonalnego między gwałcicielem a oprawcą. Relacja tego typu ma najczęściej podłoże sadomasochistyczne i charakteryzuje się wyjątkową trwałością uczuć między partnerami.
Ślósarz, W. Seksuologiczny gabinet zdrowia. Zespół Sztokholmu. Gazeta Wrocławska, 22-23.3.2003, s.4 ', '2003-03-22',